zaterdag 30 oktober 2010

Ode aan de man met borsthaar


Als er iets is aan de man waar ik van hou, dan zijn het wel zijn borstharen. Al voordat vriendje in beeld kwam, was bovenstaande spreuk van Loesje één van mijn favorieten. Niet in de laatste plaats, omdat het verschijnsel 'haar' ook bij de man steeds zeldzamer lijkt te worden. Want, wat is dat toch met de man van tegenwoordig? Of wellicht met de vrouw? Waarom lijkt het ineens dé trend te zijn om je van top tot teen zo kaal en glad mogelijk te scheren?

Kaal is in. En dan niet zozeer op je hoofd, alswel op alle andere lichaamsdelen die ook maar enigszins iets van haargroei vertonen. Natuurlijk kennen we dit al langer bij vrouwen. Ook ik geef toe dat ik niet graag met bossen haar onder mijn oksels en op andere plekken rondloop. Maar mannen die hun borsthaar afscheren en zelfs down under geen gezellig plukje laten staan? Wie heeft dit bedacht?
De traditie van het scheren van lichaamshaar kent een lange geschiedenis. Bij vrouwen is het ooit ontstaan uit esthetisch oogpunt. Het zou niet behoorlijk zijn om grote bossen haar zomaar te allen tijde aan iedereen te vertonen. Inmiddels gaat het verder dan dat. Met uitzondering van de jaren zeventig (waar de bossen haar welig tierden), kan het in de huidige maatschappij niet glad genoeg zijn. Haar wordt beschouwd als 'vies', 'onhygiënisch' en past bovendien niet binnen het het ideaal om er zo jong en strak mogelijk uit te zien. Hoe kaler hoe beter. En helaas heeft deze 'traditie' zich inmiddels ook in die arme hoofdjes van de mannen genesteld.
En natuurlijk, ook ik zie graag een frisse man die de boel een beetje netjes bijhoudt enzo. Maar om meteen drastisch de grasmaaier erover heen te halen? Nou nee, dankje vriendelijk. Hoewel steeds meer mannen voor de 'mister smooth' look gaan, kan ik me niet voorstellen dat ze hier vrijwillig voor hebben gekozen. Ze kunnen wel leuk zeggen dat ze zich met hun glimmende torso een stuk frisser, schoner en aantrekkelijker voelen, maar willen mannen stiekem niet gewoon lekker ruig en smerig zijn? Volgens mij is deze 'gladheidstrend' dan ook niet ontstaan bij de mannen zelf, maar bij ons; de vrouwen die steeds krampachtiger proberen om de man te maken tot iets wat ze niet (willen) zijn. Mannen moeten tegenwoordig niet alleen over hun gevoelens praten, ze moeten ook meelevend zijn, opgeruimd, keurig, netjes en...glad dus.


En nee, ik ga hier geen pleidoo staan te maken voor de terugkomst van de ongevoelige hork met een kokosmat van bil tot kruin. Maar een man met meer crèmpjes en verzorgingsproducten dan ik, daar pas ik voor. Het enige voordeel dat ik voor de man kan bedenken van een geschoren onderkant, is dat zijn  - tja, hoe moet ik het anders zeggen - 'zakie' wat beter (lees: groter) uit de verf komt. Maar ook dat zou voor een zelfrespecterende man niet nodig hoeven zijn. Want, zeg nou zelf: zo'n kale piemel is toch eigenlijk gewoon een beetje een lullig gezicht. En dan heb ik het nog niet eens over alle jeuk die bij deze volledige kaalslag komt kijken. Of de stoppels. Want, ieuw, stoppels op je borst of ballen? Kan je dan niet net zo goed met een egel knuffelen?
Nee, Loesje had gelijk. Geef mij maar gewoon een oerman. Een 'echte' man waarbij ik lekker kan kroelen en bij wiens vachtje ik mij zowel zomer (ja, ben een echte koukleum) als winter lekker kan warmen. Want mannen, je kan nog zo fris, glad en strak zijn, uiteindelijk wil de vrouw toch niets liever dan gewoon iets warms...mét borstharen!

En om de echte man zonder hars of ladyshave nog een klein steuntje in de rug te geven. Bij deze als toegift een liedtekst, die ik - geïnspireerd door de kaart van Loesje - vorig jaar heb geschreven op het lied 'Make you feel my love'. Ik zou zeggen, zet hem aan, pak de tekst erbij en zing mee uit volle (harige) borst.

Iets warms graag… Met borsthaar

De eerste keer lijkt alles zo perfect,
Zelfs de manier waarop jij de tafel dekt,
Of vol grandeur Celine Dion playbackt,
Compleet met jurk en pruik.

Maar nu we zo een half jaar verder zijn,
En jij je soaps kijkt met een goed glas wijn,
Je zelfs met Britney meezingt in de trein,
Gaat het mij te ver!

Ik wil gewoon een man die al zijn haren heeft,
En boert en schijt zoals het hoort,
Die niet om spitzen, maar om voetbal geeft,
En in bed ein-de-lijk eens scoort.

Ik hoef heus geen superman van staal,
Gewoon een zonder Olily-sjaal,
Die niet zeurt over een scheur of haal,
Als hij zijn nagels knipt.

Ik wil een man die mij behaagt, bemint,
En mij laat voelen als de vrouw,
Niet een die roept ‘Goh, wat enig kind!’
Maar, ‘He schatje, ik lust jou wel rauw’

Is dit alles soms teveel gevraagd
Een vent met borsthaar en die mij graag behaagd
Die niet op koopjes maar op boeven jaagt
Als een echte man
Eén die mij strakjes over de drempel draagt
Ja, een echte man

EINDE

Geen opmerkingen:

Een reactie posten