donderdag 9 augustus 2012

Het onverzadigbare meisje

Acht maanden geleden is het alweer. De laatste hap, de laatste slik. Het meisje schreef nog één bericht en toen was het zover: de blaadjes in de achtertuin waren op en het werd tijd om de vleugels uit te slaan naar nieuwe oorden.
De zon en de wind voerden het meisje langs de meest bijzondere plekken. Ze kon er geen genoeg van krijgen. Van oost naar west en van boven naar onder. Haar vleugels klapten zich een slag in de rondte.

Totdat ze moe begon te worden. Moe en hongerig. Haar reislust mocht dan inmiddels wel een beetje gestild zijn, de honger naar nieuwe verhalen was dat niet. Een tijdje heeft ze haar knorrende maag weten te negeren.  Niet wetende waar ze precies trek in had, liet ze de verleidingen aan zich voorbij gaan. Groenvoer, bloemen, gras of sla; niks kon haar bekoren.
Tot ze het echt niet langer hield. De honger was te groot en de schreeuwende trek stond op volume tien. Blaadjes moest ze. Blaadjes! Niks geen 'slashimi' of exotische 'springbloemrol'. Gewoon een ordinair groen blad: oud, vertrouwd en lekker.

Wat lekker is smaakt naar meer en waarom zou je beproefd recept eigenlijk willen veranderen? Ok, een kleine aanpassing in de presentatie was wel nodig, maar los daarvan bleek het recept nog net zo smaakvol als in het begin.
Dus is het terug op de menukaart: Het onbeschreven blad. Het blad waar het meisje zoveel kanten mee op kan. Van snufjes kritiek tot vleugjes met humor. Acht maanden lang hebben alle ingrediënten kunnen rijpen. Maar nu is het oogsttijd en tijd om te plukken.

En dat is maar goed ook! Want het meisje heeft honger en is nog lang niet uitgegeten!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten