zaterdag 29 december 2012

Los in de uitgaanskooi

"Eigenlijk is uitgaan best wel een vreemd iets."
Mijn beste vriendinnetje M. kijkt om zich heen. Links staat een groepje uitgedost in koeienpakken te dansen alsof hun leven ervan af hangt. Rechts komt iemand binnen met een kamerplant en bestellen twee meisjes met een opblaasbare rookworst een wijntje aan de bar.
Terwijl ik nip van mijn drankje en bijna omver geduwd word door een plastic krokodil, kan ik niet anders dan de constatering van mijn vriendinnetje beamen. Uitgaan is inderdaad een vreemd iets!

Nu is het feestje waar wij derde kerstdag waren beland misschien een extreem voorbeeld van onze uitgaanscultuur. Maar nadat ik op het nippertje een luchtbed-crowdsurf-actie had overleefd en zonder pardon meegesleept werd in een hossende menigte, bedacht ik mij dat ook zonder de aanwezigheid van dansende planten en kekke plaksnorren het fenomeen 'op stap gaan' er eentje is van verbazing en verwondering.


Stel je eens voor: je staat op het station op de trein te wachten. Ineens komt er een vreemde jongen naast je staan, die zomaar uit het niets vraagt of hij een drankje voor je mag kopen en of hij je nummer mag hebben. Daarna stapt er een groepje meiden de trein in, die  - compleet met hoge hakken en korte rokjes - gekke danspasjes beginnen te maken in de coupé. De leuke jongen tegenover je begint na een glimlach spontaan tegen je aan te schuren en ach, weet je wat, je danst gezellig met hem mee. Je zit tenslotte in de trein.

Gek voorbeeld? Misschien. Maar feit is wel dat binnen de muren van het uitgaan heel andere regels lijken te gelden dan in het normale dagelijkse leven. Grenzen vervagen en wat normaal nooit lijkt te kunnen of mogen is ineens doodnormaal. Zet een groep mensen in een afgesloten ruimte, doe er wat muziek en alcohol bij en je krijgt een situatie die je nergens anders tegenkomt. Gaat uit en verbaas U.

"Zou het komen omdat we buiten op straat nooit eens lekker gek mogen doen?", vraagt M. serieus met een plaksnor op haar gezicht. "In ons normale leven wordt het niet echt geaccepteerd om even een gek dansje te doen of keihard een lied te zingen."
Een bierdouche ontwijkend neem ik een laatste slok van mijn drankje. 'Doe maar normaal dan doe je gek genoeg'. Zou dat het zijn? Dat we in het normale leven niet uit de band mogen springen, dus dat dan maar in een afgesloten ruimte met eenzelfde groep gelijkgestemde gekken  op onchristelijke tijden moeten doen? Of het wetenschappelijk is aangetoond weet ik niet, maar al dansend met een paar kerstballen in mijn handen denk ik dat het zomaar eens de clou van de avond zou kunnen zijn.

De mensen met de kamerplanten hebben zich inmiddels in het midden van de zaal verzameld voor een groot swingend bos. De jongens in de koeienpakken loeien en de meisjes met de rookworst staan te sjansen met Super Mario en zijn vrienden. M. en ik hebben inmiddels genoeg gekte voor een avond gehad. De benen zijn moe en de snor plakt niet meer. Het is tijd voor bed. Tijd om te slapen en wakker te worden in het normale leven. Nog een hele week in het gareel en dan mogen we weer. Los in onze kooi. 'Doe maar gek, want normaal doe je al vaak genoeg.'


Geen opmerkingen:

Een reactie posten